CUKRZYCA I ZESPÓŁ METABOLICZNY

CUKRZYCA I ZESPÓŁ METABOLICZNY

http://www.vismaya-maitreya.pl/naturalne_leczenie_cukrzyca_i_zespol_metaboliczny.html

Cukrzyca jest zaburzeniem przemiany materii, które nie pozwala organizmowi ludzkiemu prawidłowo zużywać cukier (glukozę). Glukoza jest substancją będącą głównym źródłem energii dla komórek. Jest niezbędna dla funkcji organizmu ludzkiego, dlatego stara się on utrzymywać stężenie glukozy we krwi w pewnych stałych, wąskich granicach. Z pokarmu zawierającego węglowodany strawione w przewodzie pokarmowym uwalnia się glukoza, która następnie wnika do krwi. Wtedy stężenie glukozy we krwi podnosi się. To powoduje, że trzustka zaczyna uwalniać insulinę w celu obniżenia glukozy do prawidłowego poziomu. Hormon ten produkowany jest przez trzustkę, a dokładniej - przez tzw. komórki beta zgromadzone w skupiskach nazywanych wyspami trzustkowymi. W obrębie tych skupisk występują jeszcze komórki alfa, wydzielające glukagon - hormon podnoszący poziom glukozy we krwi dzięki uwalnianiu jej z zapasów w wątrobie. Transport glukozy do komórek możliwy jest dzięki działaniu insuliny na specjalne cząsteczki - receptory insulinowe - w błonach komórkowych.

Glukoza płynąca z prądem krwi wnika do komórek za pośrednictwem insuliny. Ta porcja glukozy, która nie zostaje natychmiast wykorzystana jako źródło energii może być zmagazynowana w wątrobie i mięśniach. Ten zmagazynowany cukier to glikogen. Wątroba jest bardzo ważnym narządem dla regulacji stężenia glukozy we krwi. Oprócz tego, że jest magazynem uwalniającym glukozę "na żądanie", pracuje jak fabryka, która produkuje cukier, wykorzystując do tego np. aminokwasy. Dzięki dokładnej regulacji u zdrowego człowieka prawidłowy zakres stężeń glukozy we krwi może być utrzymany nawet wtedy, gdy przejściowo zjada bardzo mało lub wcale.

Działanie insuliny natomiast "przestawia" metabolizm wątroby w kierunku gromadzenia zapasów glukozy w postaci glikogenu, gdy jej podaż po posiłku jest większy niż aktualne potrzeby. Odpowiednie ilości jedzenia i insuliny pomagają wątrobie w precyzyjnym regulowaniu poziomu glukozy we krwi. Gdy poziom glukozy we krwi jest zbyt niski, mózg wysyła sygnały do wielu gruczołów, powodując wydzielanie różnych hormonów. Te hormony - adrenalina, kortyzon, glukagon i hormon wzrostu - wpływają na uwalnianie glukozy z zapasów w wątrobie i mięśniach. Działanie tych hormonów często powoduje wzrost stężenia glukozy powyżej pożądanej wartości - wtedy ponownie włącza się działanie insuliny. U osób zdrowych prawidłowe działanie tych mechanizmów umożliwia utrzymanie stężeń glukozy we krwi w pożądanych, wąskich granicach: pomiędzy 80mg% a 120mg%. W organizmach osób chorych na cukrzycę insulina nie jest wytwarzana w wystarczającej ilości lub nie jest prawidłowo wykorzystywana przez tkanki. Rzadziej występuje cukrzyca zależna od insuliny - typ 1, gdy trzustka przestaje wytwarzać insulinę. Uważa się, że przyczyną może być przebyte wcześniej zakażenie wirusowe lub reakcja autoimmunologiczna - gdy organizm wytwarza przeciwciała atakujące komórki beta trzustki. Jej objawy pojawiają się zwykle przed 30 rokiem życia, a pacjenci bezwzględnie muszą otrzymywać insulinę.

Cukrzyca niezależna od insuliny - typ 2, na którą choruje 90% pacjentów z rozpoznaniem cukrzycy, objawia się najczęściej po 40 roku życia. Trzustka wytwarza insulinę, ale w nieodpowiedniej ilości lub tkanki nie reagują na nią prawidłowo. Niestety, coraz częściej ten typ cukrzycy stwierdza się już w grupie dzieci! Niedobór insuliny narasta powoli, "nieuchwytny początek" choroby dotyczy 85% chorych. We krwi utrzymuje się duże stężenie glukozy, co może doprowadzić do chorób serca, nerek, uszkodzenia nerwów obwodowych, utraty wzroku i innych powikłań. Skłonność do obu typów cukrzycy może być dziedziczna. Najczęstszą przyczyną cukrzycy typu 2 jest otyłość - prawie wszystkie osoby dorosłe z cukrzycą mają nadwagę lub są otyłe. Badania wykazały, że tkanka tłuszczowa osłabia działanie insuliny, bowiem część hormonu zostaje związana z komórkami tłuszczowymi i nie wywiera swojego działania regulacyjnego.

CZASAMI WYSTARCZA SAMO OBNIŻENIE MASY CIAŁA DO NORMY,
AŻEBY PRZYWRÓCIĆ PRAWIDŁOWĄ PRZEMIANĘ MATERII.

Cukrzyca powoduje zmiany w obrębie naczyń krwionośnych, co stanowi o rozwoju powikłań choroby. Gdy zmiany dotyczą najdrobniejszych naczyń, mówimy o tzw. mikroangiopatii cukrzycowej. W tej grupie problemów znajdują się zmiany we włośniczkach siatkówki, prowadzące do występowania mikrotętniaków, mikrozakrzepów i ognisk martwiczych oraz mikrozawałów. Ostatecznym efektem retinopatii cukrzycowej może być utrata wzroku. Stwardnienie naczyń tworzących kłębuszki nerkowe oraz tętnic i tętniczek nerkowych to elementy nefropatii cukrzycowej prowadzącej ostatecznie do nieodwracalnych zmian w nerkach. Zmiany w obrębie naczyń większego kalibru - makroangiopatia- składają się na przyspieszenie rozwoju miażdżycy. Częstość i nasilenie miażdżycy zwiększa się wraz z czasem trwania cukrzycy. Przyczynia się do tego wydatnie obecność zaburzeń gospodarki tłuszczowej i nadciśnienie tętnicze w tej grupie chorych.

Choroba wieńcowa u chorych z cukrzycą charakteryzuje się około 2 razy większą śmiertelnością niż u chorych bez cukrzycy. Podwyższone poziomy glukozy we krwi powodują zmiany w obrębie komórek nerwowych i ich wypustek - nerwów obwodowych. Zwiększa się przenikanie wody do osłonek nerwów, upośledzeniu ulega ich czynność, postępuje proces zwyrodnienia - polineuropatia. Skutkiem uszkodzenia nerwów obwodowych są zaburzenia czucia, nieprawidłowy odbiór dotyku, bóle dłoni i stóp. Miażdżyca małych tętnic podudzia lub stopy, obecność obwodowej neuropatii czuciowej oraz dodatkowe zakażenia tworzą zespół tzw. stopy cukrzycowej. Łatwo rozwija się wówczas martwica kości palców lub śródstopia. Nierzadko są one przyczyną powikłań, a także amputacji palców bądź fragmentów stopy. Uszkodzenia dotyczą również włókien nerwowych przewodzących impulsy w obrębie narządów wewnętrznych. Ta polineuropatia autonomiczna (wegetatywna) może powodować niecharakterystyczne zaburzenia pracy przewodu pokarmowego, zaburzenia pracy serca i układu krążenia, zaburzenia wydzielania hormonów. Równocześnie uszkodzenie nerwów czuciowych sprawia, że nawet zawał mięśnia sercowego może przebiegać bez dolegliwości bólowych, które zwykle są sygnałem ostrzegawczym. Chorzy z cukrzycą, ze względu na towarzyszące chorobie osłabienie odporności, są bardziej narażeni na skutki zakażeń bakteryjnych i wirusowych. Cukrzyca nie boli! Problemem dla organizmu są wspomniane powyżej powikłania i to ich nasilenie pogarsza jakość życia i skraca je. Uszkodzenia wywołane przez cukrzycę rozwijają się powoli. Dobre wyrównanie cukrzycy ze stężeniami glukozy we krwi zbliżonymi do prawidłowych to jest najważniejszy czynnik zapobiegający rozwojowi powikłań. Wykazano, że w odniesieniu do powikłań typu mikroangiopatii i makroangiopatii do zestawu działań zapobiegawczych wchodzi znaczna intensyfikacja wysiłku fizycznego, redukcja masy ciała, energiczne leczenie dietetyczne i farmakoterapia (stosowanie leków).

Ekstrakt z cynamonu - nowy sposób wspomagania postępowania dietetycznego w cukrzycy typu 2 i zespole metabolicznym. U prawie 40% chorych z cukrzycą typu 2 pomimo stosowania leków doustnych trudno jest uzyskać wyrównanie. Przyczyny są różnorodne. Cukrzyca jako choroba przewlekła wymaga ogromnego zaangażowania i dyscypliny, co dla wielu chorych jest zbyt trudne do zaakceptowania i wdrożenia. Ponadto dla wielu chorych częste wstrzyknięcia insuliny są niewątpliwie problemem technicznym, więc wolą łatwiejsze w stosowaniu leki doustne. U starszych osób odpowiednia aktywność fizyczna nie może być realizowana z powodu dolegliwości reumatycznych bądź wręcz trudności w poruszaniu się. Te i wiele innych przyczyn sprawiają, że efekty leczenia są niezadowalające.

Zespół metaboliczny definiowany jest jako obecność trzech lub więcej spośród następujących nieprawidłowości:

1. otyłość brzuszna - obwód w talii > 102 cm u mężczyzn, > 88cm u kobiet
2. nietolerancja glukozy - stężenie glukozy na czczo > 110mg / dl (ryzyko przejścia od nietolerancji glukozy do cukrzycy rośnie z biegiem czasu)
3. ciśnienie tętnicze > 130 / 85 mmHg
4. miażdżycowa dyslipidemia: stężenie trójglicerydów > 150mg/dl, wysokie stężenia cholesterolu LDL, małe stężenie cholesterolu HDL - < 40mg/dl u mężczyzn i < 50mg/dl u kobiet.

Pierwsze doniesienia pochodzą z lat 50-tych, gdy opisywano skojarzenie otyłości brzusznej z zaburzeniami gospodarki węglowodanowej i lipidowej oraz podwyższonymi stężeniami kwasu moczowego (hiperurykemią).

Zespół metaboliczny został również nazwany przez Kaplana śmiertelnym kwartetem. Niezależnie od nazwy, wszyscy specjaliści podkreślają, że występowanie tego zespołu łączy się ze zwiększonym ryzykiem chorób układu sercowo - naczyniowego. Podłożem zespołu jest stan insulinoporności tkanek oraz hiperinsulinemii. Prowadzi to do szeregu zaburzeń w funkcjonowaniu organizmu, zbieżnych z opisanymi wyżej dla cukrzycy. Za prewencję pierwotną uważa się taką modyfikacje znanych czynników ryzyka, która zapobiega rozwojowi choroby. Możliwe są dwa zasadnicze rodzaje interwencji: modyfikacja stylu życia za pomocą diety, wysiłku fizycznego i redukcji masy ciała oraz interwencja farmakologiczna. Każdy z utrwalonych elementów zespołu wymaga leczenia.

Na każdych 10 osób, u których rozwinęłaby się cukrzyca, u 6 można temu zapobiec stosując odpowiednią dietę i wysiłek fizyczny!

Zanim cynamon stał się przyprawą, był stosowany jako środek leczniczy. Z drzewa cynamonowego (Cinnamonum) pozyskuje się i suszy wewnętrzną warstwę kory. Chińczycy znają i wykorzystują lecznicze właściwości cynamonu od 4500 lat. Antyczni Grecy stosowali go jako środek gojący rany, natomiast w średniowieczu rozpowszechnił się jako lek w przeziębieniach, gorączce, zaburzeniach trawienia i zaburzeniach miesiączkowania. Wszystkie te zastosowania doczekały się uzasadnienia po zbadaniu substancji znajdujących się w cynamonie i poznaniu ich właściwości. Współczesne badania ujawniły obecność szeregu substancji wykazujących działanie przeciwbakteryjne, przeciwzakrzepowe, przeciwzapalne i antyoksydacyjne. Do tej długiej listy dołączyło jeszcze działanie przeciwcukrzycowe.

W przeciwieństwie do cynamonu jako przyprawy, której właściwości pochodzą od zawartych w nim olejków eterycznych, wyciąg wodny z kory cynamonowej ma o wiele większą skuteczność. Jego właściwości w tym zakresie zostały dokładnie zbadane w ostatnich 14-tu latach. Na modelu doświadczalnym wykorzystującym szczurze komórki tłuszczowe ekstrakt z cynamonu wykazywał działanie wzmacniające efekt działania insuliny od 3 do 11,8 razy. Wykazano, że ekstrakt cynamonu pobudza bezpośrednio na receptory insulinowe na powierzchni komórek i dzięki temu wywiera na komórki wpływ podobny do insuliny. Działanie takie wykazują związki o charakterze polifenoli. Dzięki rozpuszczalnej w wodzie frakcji polifenoli można osiągnąć około 20 - krotną aktywację metabolizmu glukozy zależnego od insuliny.

Działanie takie ujawnia się jedynie w stosunku do komórek cechujących się insulinoopornością! Oznacza to, że substancje zawarte w tym wyciągu nie wpływają na komórki z zachowaną prawidłową przemianą materii.Taki mechanizm działania wodnego wyciągu z cynamonu pozwala na jego zastosowanie w celu regulacji podwyższonych poziomów glukozy i zaburzonej przemiany materii u chorych z cukrzycą typu 2 i zespołem metabolicznym. Dzięki temu ulega zmniejszeniu zagrożenie chorobami układu krążenia.

Wodny wyciąg z cynamonu jako środek dietetyczny może wspomagać pokonywanie insulinooporności spowodowanej niewłaściwym żywieniem.

TRISANA Diabetes Balance - dla wspomagania leczenia dietetycznego podwyższonych poziomów glukozy we krwi.

TRISANA Diabetes Balance

zawiera wysokoskoncentrowany (10:1) wyciąg z kory cynamonowej stanowiący wspomaganie zbilansowanej diety. Składniki standaryzowanego ekstraktu wodnego zapewniają powtarzalną jakość preparatu i gwarantują bezpieczeństwo stosowania. Wyciąg wodny nie zawiera olejków eterycznych, które mogą czasem działać drażniąco lub uczulająco. Cynamon jako substancja pochodzenia roślinnego wykazuje naturalne wahania zawartości związków czynnych w kolejnych partiach surowca. Z tego powodu dla uzyskania efektu obniżenia stężenia glukozy we krwi należałoby zjadać codziennie od 1g do 3g cynamonu w formie przyprawy, co byłoby trudne do regularnego stosowania. W grupie chorych na cukrzycę ścisłe stosowanie się do szeregu zaleceń lekarskich jest niezadowalające. Dogodna forma stosowania preparatu zawierającego wodny ekstrakt z cynamonu pomaga w uzyskaniu lepszej kontroli stężeń glukozy we krwi. Wraz z wyciągiem z cynamonu TRISANA Diabetes Balance zawiera związki mineralne i pierwiastki śladowe -magnez, chrom, selen, miedź, cynk i mangan w ilości pokrywającej zapotrzebowanie. Skład preparatu uzupełnia wyciąg z pestek winogron, zawierający co najmniej 95% oligomerów procjanidyny (OPC).

Wartość odżywcza: (dla 3 kapsułek dziennie)
Węglowodany - 0,44 g
Tłuszcze - 0,01 g
Białka - 0,14 g
Wymiennik węglowodanowy - 0,037

Składniki:
Wyciąg z cynamonu 10:1 - reguluje stężenie glukozy we krwi, obniża cholesterol LDL, obniża stężenie trójglicerydów

Magnez - zmniejsza insulinooporność, obniża nasilenie chorób związanych z cukrzycą

Chrom - najważniejszy pierwiastek śladowy zwiększa wykorzystanie glukozy

Mangan - wyrównuje istniejące w cukrzycy niedobory, zapobiega zaburzeniom pracy trzustki, obniża tolerancję glukozy i wzmaga jej spalanie

Miedź - obniża ryzyko dla serca, wspomaga enzymy antyoksydacyjne

Cynk - ważny dla procesu gojenia ran, wspomaga uwalnianie insuliny do krwi

Selen - chroni przed wolnymi rodnikami, obniża ryzyko zawału serca i udaru mózgu

OPC 95 - wzmacnia naczynia krwionośne, zapobiega utlenianiu lipidów, zapobiega zaburzeniom przepływu krwi, antyutleniacz o wysokiej aktywności, zapobiega retinopatii cukrzycowej

Każda kapsułka zawiera:
cytrynian magnezu - 100 mg
ekstrakt OPC - 50 mg
drożdże chromowe - 48 mg
drożdże selenowe - 43 mg
wyciągu z cynamonu 10:1 - 40 mg
glukonian cynku - 35 mg
siarczan manganu - 15 mg
orotan - 7 mg

Zalecane dawkowanie: 3 x dziennie 1 kapsułka przed głównymi posiłkami

LINK! DO CUKRZYCA I HYPOGLIKEMIA - R. BREUSS