Dotlenianie - Odżywianie dla zdrowia - Paul Pitchford

Dotlenianie - Odżywianie  dla  zdrowia - Paul Pitchford

Dotlenianie

„Możemy przyjąć, że niedobór tlenu albo inaczej wygłodzenie tlenowe jest jedyną i największą przyczyną wszelkich chorób" - dr Stephen A. Levine, współautor książki Adaptacja przeciwutleniaczy: ich rola w biochemii wolnych rodników.

Ze wszystkich substancji odżywczych najbardziej istotny jest tlen. Ten pierwiastek, symbolizowany przez literę O, odgrywa większą rolę w odżywianiu niż witaminy, minerały czy jakikolwiek inny składnik odżywczy. Powszechnie wiadomo, że bez dostępu do tlenu życie człowieka kończy się w ciągu zaledwie kilku minut. Niewiele osób jednak uświadamia sobie często występujący chroniczny głód tlenu własnych tkanek i komórek.

Ciało człowieka to w 75% woda, natomiast tlen stanowi aż 90% ciężaru wody. Tlen można uznać za siłę Yang; bez niego paliwo w ciele nie może być spalone i przekształcone w energię i ciepło. Czerwone krwinki transportują tlen do każdej części ciała, a anemia jest czasami wynikiem niewystarczającej ilości tlenu. W medycynie chińskiej Qi ma bezpośredni związek z tlenem; właściwie Qi jest czasami tłumaczone jako „oddech". Współczesne poglądy na rolę tlenu przypisują mu kilka funkcji identycznych z funkcjami Qi: tlen energetyzuje ciało, usuwa zablokowania i porusza zastój. Przy braku tlenu każdy czuje się ciężki, przytłoczony i pozbawiony energii życiowej. Tlen potrzebny jest do prawidłowego metabolizmu witaminy C, do spowalniania procesu utraty kolagenu i zapobiegania przedwczesnemu starzeniu się. Osoba z odpowiednią ilością tlenu w komórkach ma większe szanse na powodzenie towarzyskie (Yang) i osiągnięcie wysokiej pozycji społecznej - ludzie są zauroczeni charyzmą, jaka pochodzi z obfitości tlenu.

Większość tlenu, jaki wdychamy, jest wykorzystywana przez mózg i serce, natomiast wątroba potrzebuje go do odbudowy swoich komórek. Tlenoterapia jest niezwykle korzystną metodą w leczeniu alkoholików i innych osób, u których doszło do uszkodzenia funkcji mózgu i wątroby. Kiedy wystarczająca ilość tlenu znajdzie się w organizmie, człowiek czuje się doładowany energią życiową i zwykle słabnie u niego pociąg do stosowania środków odurzających.

Kolejną ważną rolą tlenu jest oczyszczanie i pomoc w usuwaniu zbędnych substancji z ciała. Tlen niszczy bakterie, wirusy, ameby, pasożyty, grzyby i drożdże. Rozkłada patologiczną wilgoć w formie obrzęków, śluzu, cyst, guzów czy płytek miażdżycowych. Zastanówmy się nad łatwym do zaobserwowania przykładem siły pewnej postaci tlenu: ozonu. Na całym świecie znane jest zastosowanie ozonu (03) jako środka do oczyszczania wody, które polega na usuwaniu chemikaliów i pestycydów poprzez ich utlenianie oraz na niszczeniu wszystkich zawartych w wodzie mikroorganizmów. Ozon jest o wiele lepszym środkiem czyszczącym niż chlor, a dodatkowo nie powoduje żadnych niekorzystnych skutków ubocznych.

Ogólnie mówiąc, więcej tlenu potrzebują ludzie otyli, ospali bądź ci, którzy chorują na drożdżycę, obrzęki, choroby serca czy stany wirusowo-obrzękowo-infekcyjne (np. choroba nowotworowa, stwardnienie rozsiane, reumatoidalne zapalenie stawów, syndrom przewlekłego zmęczenia, syndrom Epstei-na-Barra czy AIDS).

 Wzbogacanie w tlen: Następujące praktyki pomagają zwiększyć poziom tlenu i rozprowadzić go po całym ciele:
 • Aktywność fizyczna, regularnie wykonywane ćwiczenia, jogiczne ćwiczenia oddechowe i wizualizacja ukierunkowana na przepływ energii.
 • Życie poza obszarami miejskimi. Powietrze dobrej jakości zawiera 20% tlenu, ale w powietrzu miejskim jego ilość często spada do 10%.
 • Poszczenie lub niedojadanie oraz spożywanie niewielu produktów zwierzęcych. Toksyny w ciele, uwalniane na skutek przejadania się, nieprawidłowe łączenie pokarmów i kwas moczowy powstały w wyniku nadmiernego spożywania mięsa to czynniki, które zużywają zapasy tlenu do przetworzenia i wydalenia odpadów, jakie powstają w wyniku nieprawidłowego odżywiania się. Według medycyny chińskiej energia Qi jest dostarczana poprzez oddychanie i spożywanie pokarmu. Kiedy jemy mniej, wtedy więcej Qi (a w związku z tym również więcej tlenu) pobiera się wraz z oddechem (breatharianie - to osoby, które w ogóle nic nie jedzą). W dodatku kiedy jemy małe ilości pożywienia, trawienie przebiega o wiele skuteczniej, dostarczając w rezultacie więcej Qi niż podczas spożywania pokarmów w nadmiernych ilościach.
 • Spożywanie świeżych, surowych lub lekko podgotowanych kiełków, warzyw i owoców (przy drożdżycy przyjmowanie owoców musi być ograniczone), a także specjalnie przygotowanych warzyw, takich jak niesolona kapusta kiszona.
 • Dodawanie do diety pożywienia zawierającego znaczące ilości ważnego mikroelementu germanu, który wspiera działanie tlenu w ciele. Żywność i suplementy diety bogate w german są powszechnie stosowane do leczenia chorób nowotworowych i ogólnego wzmacniania odporności. Najlepsze skoncentrowane źródła tego minerału to następujące pokarmy i zioła: wro-śniak różnobarwny (Trametes versicolor) oraz związane z nim huby, które rosną na pniach próchniejących drzew; inne grzyby, takie jak shiitake, ling zhi lub reishi (Ganoderma luci-dum) oraz pieczarki; czosnek; zioło suma {Pfaffia paniculata), żeń-szeń, nierafinowany sok z aloesu, mikroalga chlorella oraz jęczmień.

Japoński naukowiec, dr Kazuhiko Asai, autor książki Cudowna kuracja organicznym germanem (Miracle cure. Organic Germanium), był jednym z pierwszych uczonych, który odkrył wielkie znaczenie germanu w leczeniu chorób degeneracyjnych. Stworzył on koncentrat germanu (sześcio-tlenek dikarboksyetylogermanu), znany jako „Ge-132" lub „organiczny german", który jest obecnie dostępny jako suplement diety.

---
 Nasycanie tlenem

Produkty powodujące zwiększone nasycenie organizmu tlenem pomagają wypełnić niesamowitą przepaść pomiędzy podejściem żywieniowym a wyniszczającymi terapiami z zastosowaniem leków farmakologicznych, z których ekstremalna jest chemioterapia. Do najbardziej znanych terapii skoncentrowanym tlenem należą kuracje, w których wykorzystuje się substancje takie jak: woda utleniona (H202), ozon (03), glioksalid, związki stabilizowane tlenem, jak chlorek sodu, dwutlenek chloru, tlenek magnezu (pierwszy raz przygotowany w 1898 roku) i elektrolity tlenu.

Spośród wymienionych powyżej siedmiu substancji ostatnie cztery mają najłagodniejsze i najbezpieczniejsze działanie. Te stabilizowane tlenem związki łączą dużą skuteczność z bezpieczeństwem stosowania. Wszystkie one swe korzystne działanie zawdzięczają skupianiu w sobie leczniczych właściwości tlenu, które polegają na oczyszczaniu i niwelowaniu wirusów, ameb i bakterii. Związki te nasycają tlenem tkanki, z którymi mają kontakt, i w ten sposób - choć nieco sztucznie - zapewniają korzyści płynące z natlenowania. Zarówno nadtlenek wodoru (woda utleniona), jak i ozon są spotykane w naturze, lecz nigdy nie występują w takiej koncentracji, jaką posiadają substancje stosowane do terapii. Jednak kiedy dana osoba cierpi na chorobę wywołaną dogłębnym stanem niedoboru tlenu, zastosowanie takich skoncentrowanych produktów ma pewien sens, zwłaszcza gdy konwencjonalna chemioterapia albo inne leki wydają się zbyt mocne z uwagi na kondycję lub konstytucję pacjenta.

Należy zaznaczyć, że tego rodzaju kuracje nasycania tlenem są skuteczniejsze i mają dłuższe działanie, kiedy odpowiednio skoryguje się sposób odżywiania pacjenta. Jedna z terapii ozonowych dla chorych na AIDS polega na pobraniu krwi od pacjenta, oczyszczeniu jej za pomocą ozonu i ponownym wprowadzeniu do układu krążenia. Po serii zabiegów krew zostaje uwolniona od obecności wirusów (lekarze, m.in. dr Horst Keif z Monachium w Niemczech, odnieśli świetne rezultaty, przeprowadzając liczne kuracje ozonowe u swoich pacjentów chorych na AIDS). Czystość krwi można utrzymać za pomocą zdrowego stylu życia i odpowiedniej diety.

---
 Ozon

Kuracja ozonem, jako być może najpotężniejsza metoda dotleniająca, przez 50 lat stosowania udowodniła już swoją skuteczność w przypadku milionów pacjentów w całej Europie. Niektórzy naukowcy uważają tę metodę za bezpieczniejszą niż metodę z zastosowaniem wody utlenionej. Ozon jest tańszy niż inne standardowe środki leczenia poważnych chorób, a jego stosowanie nie wymaga wielkich umiejętności technicznych. Niestety, w Stanach Zjednoczonych urządzenia wytwarzające ozon nie zostały zatwierdzone do użytku medycznego przez Urząd do Spraw Żywności i Leków, co w niedalekiej przyszłości ma ulec zmianie. Z powodu wzrastającego zapotrzebowania w niektórych stanach zalegalizowano zastosowanie ozonu w postaci zastrzyków dożylnych, wykonywanych przez profesjonalnych pracowników służby zdrowia.

Oprócz korzystnego działania w leczeniu raka, skazy moczanowej oraz AIDS, ozon wykazał przydatność w leczeniu chorób naczyniowych, kandydozy układowej, mononukleozy, opryszczki i zapalenia wątroby. Pośród wymienionych powyżej jednostek chorobowych tylko kilka reprezentuje stany zarażenia drobnoustrojami, w których terapie ozonowe odnoszą spore sukcesy, zwłaszcza jeśli połączy się je z odpowiednio dobraną dietą. Ozon pomaga także usprawnić pracę systemu nerwowego i mózgu w chorobie Alzheimera, zdziecinnieniu starczym, stwardnieniu rozsianym czy chorobie Parkinsona.

---
Woda utleniona w pożywieniu i ciele

Terapie wodą utlenioną należą obecnie do najbardziej rozpowszechnionych w Stanach Zjednoczonych spośród rozmaitych metod nasycania tlenem. Woda utleniona, czyli nadtlenek wodoru, to związek, który występuje w przyrodzie: kiedy woda (H20) reaguje w atmosferze z ozonem (03), przyłącza dodatkowy atom tlenu i opada na ziemię jako deszcz zawierający znaczną ilość wody utlenionej (H2Oz). Innymi naturalnymi jej źródłami są surowe, nieprzetworzone produkty, takie jak owoce, warzywa, trawy, a zwłaszcza dziko rosnące rośliny i zioła, wątroba ssaków i ryb, mleko matki, a szczególnie siara (kolostrum). Naturalne źródło wody utlenionej znacznie skoncentrowanej stanowi także słynna lecznicza woda z Lourdes we Francji.

Woda utleniona występuje również w komórkach ciała. Powstaje tam z wody i tlenu i działa jako główna siła obronna układu odpornościowego. H202 jest wytwarzana w ciałach zdrowych jednostek w ilości wystarczającej do przeciwdziałania inwazji bakterii3. Drożdże, wirusy i nowotwory w organizmie często rozwijają się dzięki procesom beztlenowym, a dodatkowy atom tlenu powstający z H202 powstrzymuje ich wzrost.

Woda utleniona odgrywa ważną rolę w każdym układzie organizmu. Jest kluczowym elementem metabolizmu białek, węglowodanów, tłuszczów, witamin i innych składników odżywczych. Pomijając problemy wynikające z jej nadużywania, przyjmowanie skoncentrowanego H202 porównywalne jest z zażywaniem skoncentrowanych odżywek każdego rodzaju, włączając w to suplementy witaminowe. Niezbędne dla zdrowia składniki odżywcze mogą być dostarczane dzięki spożywaniu nieprzetworzonego jedzenia, ale podczas choroby może pojawić się potrzeba zastosowania bardziej skoncentrowanych produktów. Max Gerson zauważył u swoich pacjentów w zaawansowanym stadium raka (przedstawienie filozofii Maksa Gersona i jego sposobów leczenia - zob. część Rak i diety regeneracyjne, s. 463), że pewne suplementy mineralne i witaminowe pogarszały ich stan. Działo się tak najprawdopodobniej dlatego, że do przyswojenia tych substancji niezbędna była spora ilość energii. W przeciwieństwie do tego, nadtlenek wodoru wydaje się zwiększać poziom energii - być może dlatego, że dzięki swoim zdolnościom niszczy mikroorganizmy, które wyczerpują energię ciała poprzez infekcje i podwyższoną temperaturę ciała. Może się okazać, że woda utleniona jest jednym z czynników metabolicznych, których brakuje u przewlekle chorych.

Nie powinniśmy jednak uważać wody utlenionej za panaceum. Istnieją dowody, że stosowanie jej w nadmiernych ilościach może osłabić systemy enzymatyczne i spowodować wysyp wolnych rodników, które wpływają na odporność i niszczą pewne struktury komórkowe. Z drugiej strony zwolennicy nadtlenku powołują się na stosy prac naukowych, według których produkt ten jest całkowicie bezpieczny pod warunkiem zastosowania się do zalecanych norm. Prawdziwym kryterium jest oczywiście to, czy dany medykament jest w stanie przywrócić zdrowie. Postanowiliśmy omówić ten poniekąd naturalny produkt, ponieważ widzieliśmy, jak ocalił ludzi przed śmiercią, kiedy inne metody zawiodły.

Nie jest to nowe remedium, ale w ciągu 70 minionych lat pomogło tysiącom ludzi dotkniętych chorobami związanymi z wirusami i drożdżowcami. Wielu uznanych lekarzy osobiście skorzystało z terapii wodą utlenioną i stało się orędownikami tej metody. Pośród nich znajduje się chirurg z Afryki Południowej, Christiaan Barnard, który twierdzi, że dzięki tej terapii wyleczył u siebie zapalenie stawów. Według oficjalnych doniesień woda utleniona jest także podawana w Instytucie Gersona, który jest znanym ośrodkiem leczenia chorób nowotworowych za pomocą diety. Dr Kurt Donsbach (przywoływany już wcześniej w tym rozdziale, w części poświęconej drożdżycy) na szeroką skalę zastosował wodę utlenioną w leczeniu tysięcy pacjentów i osiągnął niezwykłe sukcesy. Oto jego opinia: „Trzydziestopięcioprocentowa spożywcza woda utleniona jest najlepszym czynnikiem niszczącym kolonie grzybów i drożdżowców, jaki znam. Dożylne podawanie wody utlenionej okazało się powodować najbardziej niesamowite działanie lecznicze, jakiego byłem świadkiem. Szczególnie u pacjentów z drożdżycą układową, u których alergie znikały w ciągu pięciu do dziesięciu dni, a całkowite oczyszczenie z drożdżowców następowało po 21 do 28 dniach". Częścią kuracji stosowanej przez dr. Donsbacha było zastosowanie wyciągu z kory nadnerczy i antywirusowego środka pobudzającego odporność, zwanego izoprinosyną, które to środki w Stanach Zjednoczonych nie były w owym czasie dostępne. Dr Donsbach z powodzeniem stosował również wodę utlenioną w leczeniu raka, artretyzmu i różnych innych stanów związanych z osłabieniem odporności. Brak możliwości opatentowania, niskie koszty, możliwość samodzielnej aplikacji, a także fakt, że woda utleniona może teoretycznie zastąpić wiele innych leków, sprawiają, że ma ona niewielu zwolenników wśród narodowych organizacji medycznych, przedsiębiorstw farmaceutycznych czy nawet producentów witamin i suplementów. Wielu Amerykanów w przypadku poważnych dolegliwości liczy na oficjalną medycynę akademicką, uzyskując odpowiednio drogą kurację, więc tania terapia wodą utlenioną w żadnej mierze nie odpowiada ich wyobrażeniom o prawidłowym leczeniu. Mimo to terapia ta spotyka się z coraz większym poparciem wśród mniej zamożnego społeczeństwa, częściowo na skutek niegasnącego od wielu lat misjonarskiego zapału księdza Fr. Richarda Wilhelma4. Jak wspomniano wcześniej, woda utleniona może spowodować powstanie niebezpiecznej liczby wolnych rodników. Jednakże istnieją dowody na to, że tlen powstający w ciele z H202 łączy się ze szkodliwymi wolnymi rodnikami, a następnie je usuwa5. Ponieważ ochrona przed możliwością szkodliwego działania wolnych rodników jest dosyć łatwa dzięki zastosowaniu przeciwutleniaczy, powinny być one stosowane w tym celu, jak również do ogólnego wzmocnienia odporności. Zatem podczas terapii tlenowych można zwiększyć ilość przyjmowanych przeciwutleniaczy, aby zabezpieczyć się przed ewentualnymi skutkami nadmiernego utlenienia. Jednym z najlepszych źródeł przeciwutleniaczy wśród pokarmów są produkty z traw zbożowych, czyli zielonych pędów pszenicy i jęczmienia. Wspomagają one proces nasycania organizmu tlenem, jednocześnie dostarczają własne przeciwutleniacze w postaci witamin i minerałów. Stanowią one także jedno z najbogatszych, naturalnych źródeł enzymu dysmu-tazy nadtlenkowej (SOD), będącej kluczowym przeciwutleniaczem. Inne pomocne środki obejmują następujące enzymy antyoksydacyjne, często rekomendowane do stosowania z wodą utlenioną lub inną terapią nasycania tlenem i zwykle dostępne w jednym preparacie: dysmutaza nadtlenkowa {Su-peroxide dismutase, SOD), peroksydaza glutationowa (Glutahione peroxidase, GPx), reduktaza me-tioninowa (Methionine reductase, MR), katalaza (Catalase, CAT). Zażywanie doustne i dawkowanie: należy stosować spożywczą wodę utlenioną (nadtlenek wodoru) o stężeniu 35% lub rozcieńczone produkty, które ją zawierają. Można je czasami spotkać w sklepach ze zdrową żywnością lub zamówić przez internet. Standardowej trzyprocentowej wody utlenionej, jaka jest powszechnie dostępna w aptekach, nie wolno przyjmować wewnętrznie, ponieważ zawiera wiele mocnych stabilizatorów chemicznych. Niektórzy badacze twierdzą, że woda taka faktycznie nie nadaje się nawet do płukania ust, szczególnie dla ludzi chorych.

Uwaga: Woda utleniona nie może być podawana osobom po transplantacji narządów, ponieważ potrafi na tyle wzmocnić odporność, że spowoduje neutralizację działania leków immunosu-presyjnych (tłumiących reakcje odpornościowe), które pacjenci ci przyjmują, aby zapobiec odrzuceniu przeszczepu.

Spożywcza woda utleniona o stężeniu 35% musi zostać rozcieńczona. Dobrze smakuje w połączeniu ze zwykłą wodą lub z sokiem z aloesu - płyny te stosujemy w ilości pół filiżanki. Dodając trochę soku wyciśniętego z cytryny do wody zawierającej H2O2, usunie się jej gorzki smak. Nie wolno łączyć jej z sokiem marchewkowym, napojami gazowanymi bądź zawierającymi alkohol, ponieważ wywołuje niepożądane reakcje. Rozcieńczoną wodę utlenioną należy przyjmować na pusty żołądek i nie łączyć jej z innymi lekami lub suplementami.

Kurację rozpoczynamy, przyjmując przez pierwszy tydzień 1 kroplę H202 dziennie. Następnie zwiększamy dawkę do 1 kropli trzy razy dziennie. Co trzy dni dodajemy o kroplę więcej, dopóki dawka nie wyniesie 15 kropli trzy razy dziennie. Reakcje lecznicze i usuwanie toksyn mogą przebiegać gwałtownie, wskazane jest więc zachowanie ostrożności. Jeśli wystąpi podrażnienie żołądka, ból głowy, czyraki bądź inne gwałtowne reakcje eliminowania toksyn, wówczas lepiej nie zwiększać dawki do momentu ustąpienia tych objawów. Jeśli pojawią się skrajne reakcje, należy wstrzymać program kuracji na parę dni, a potem powrócić do ostatniej przyjmowanej dawki (zob. Reakcje ozdrowieńcze w rozdziale Przejście na nową dietę). W poważnych przypadkach drożdżycy i chorób zwyrodnieniowych najskuteczniejsza dawka - zdaniem niektórych pacjentów - wynosi 25 kropli trzy razy dziennie, stosowana przez trzy tygodnie. Następnie dawka jest zmniejszana w taki sam sposób, w jaki była zwiększana, do 15 kropli przyjmowanych trzy razy dziennie i w tej wielkości jest stosowana aż do czasu ustąpienia objawów. Program ten można dostosować do indywidualnych zdolności akceptowania przez pacjenta reakcji oczyszczania i odbudowy.

Można oczekiwać, że poprawa stanu zdrowia pacjentów i zmniejszenie się objawów drożdżycy nastąpi już po kilku tygodniach, chociaż całkowity powrót do zdrowia, szczególnie w poważnych przypadkach, może zabrać od czterech do sześciu miesięcy. Po ustąpieniu głównych objawów może się okazać konieczne zastosowanie dawki podtrzymującej, w ilości 5-15 kropli tygodniowo (1-3 krople dziennie przez pięć dni w tygodniu). Opisaną procedurę także można zastosować, jeśli używa się przemysłowo produkowanych kapsułek i płynów zawierających spożywczą wodę utlenioną w połączeniu z sokiem z aloesu lub innymi substancjami. Produkty te zazwyczaj opatrzone są informacją wskazującą zawartość wody utlenionej.


Wewnętrzne i zewnętrzne zastosowania wody utlenionej

• Dożylne i dotętnicze zastrzyki z wody utlenionej (odtąd wyrażanej skrótem WU) muszą być wykonywane przez doświadczonego lekarza. Metoda ta działa szybciej niż doustne podawanie WU i jest odpowiednia dla większości przypadków najbardziej zaawansowanych drożdżyc układowych oraz stanów zwyrodnieniowych. Uwaga: Chociaż nie jest to roztwór idealny, to jednak spotykaną powszechnie WU w aptekach w postaci trzyprocentowego roztworu można zaakceptować dla większości zastosowań zewnętrznych. Jednak nie powinno się jej przyjmować wewnętrznie ani używać do płukania jamy ustnej -w tym celu powinno się stosować spożywczą postać WU. Aby uzyskać spożywczą WU o stężeniu 3%, należy połączyć WU z wodą destylowaną w proporcji 1:11 (jedną część spożywczej WU o stężeniu 35% dodać do 11 części wody destylowanej).

• Kąpiele w wodzie nasyconej WU wzmacniają efekt doustnego przyjmowania WU, szczególnie przy spowodowanym przez drożdżycę zapaleniu pochwy (dodaj 0,5-2 1 trzyprocentowej WU do ciepłej wody wypełniającej wannę o standardowej wielkości i pozostań w tej kąpieli przez 20 minut).

• Coraz szerzej dostępne są żele i kremy zawierające WU do stosowania zewnętrznego, np. na bazie żelu z aloesu. Jest to inna metoda dostarczenia dużej ilości tlenu bezpośrednio do krwi, bez konieczności wypijania lub wstrzykiwania WU.

• Partnerzy leczący drożdżycę narządów płciowych mogą się ponownie od siebie zarażać podczas odbywania stosunków płciowych. Obszar męskich genitaliów można przemywać trzyprocentowym roztworem WU przed i po stosunku, aby zminimalizować ryzyko przeniesienia drożdży i innych infekcji, jednak dla obojga partnerów nie jest to bezpieczna metoda ochrony przed infekcjami. Kobiety cierpiące na drożdżycowe zapalenie pochwy mogą zastosować zatrzymywane irygacje jako uzupełnienie przedstawionej wcześniej kuracji czosnkowej : raz na tydzień przez 5 minut przetrzymuj w pochwie roztwór złożony z jednej części trzyprocentowej WU oraz dwóch części wody.

• W celu leczenia tzw. stopy sportowca (grzybicy stóp) codziennie wieczorem mocz stopy w roztworze WU o stężeniu 3%. Grzybica stóp często wskazuje na wewnętrzne zakażenie drożdżowcami.

• W przypadkach trądziku, liszaja obrączkowatego czy grzybic w okolicy łona lub na jakimkolwiek innym obszarze skóry, przykładaj kompresy z kłębków waty bawełnianej nasączonej trzyprocentowym roztworem WU; unikaj kontaktu z oczami.

• Aby przygotować pastę do zębów, wlej trochę trzyprocentowego roztworu WU do takiej ilości sody oczyszczonej (używanej do pieczenia), aby uzyskana masa miała konstystencję pasty. Albo po prostu zanurz szczoteczkę w trzyprocentowym roztworze WU. Hamuje ona rozwój bakterii powodujących próchnicę i leczy choroby dziąseł.

• Jako płukankę do ust lub gardła zastosuj trzyprocentowy roztwór WU w celu ograniczenia rozwoju bakterii w jamie ustnej, wyleczenia ropiejących ranek i wstrzymania nabudowywania nalotu nazębnego (plamek próchniczych). Dobrze działa też roztwór WU rozcieńczony w stosunku 1:1 z wodą.

• Aby z powierzchni owoców i warzyw usunąć trujące środki chemiczne i pasożyty, włóż je na 20 minut do zlewu lub dużego garnka wypełnionego wodą z dodatkiem 'A filiżanki trzyprocentowego roztworu WU albo dodaj 1 łyżkę stołową takiego roztworu WU na każde 4 1 wody służącej do namaczania produktów. Szybszą metodą jest spryskanie danego produktu trzyprocentowym roztworem WU, odczekanie 1-2 minut, a następnie opłukanie go pod bieżącą wodą.

• Spryskuj lub podlewaj domowe rośliny doniczkowe roztworem składającym się z 30 ml trzyprocentowej WU przypadających na każdy litr wody. Rośliny będą lepiej rosły i ładniej wyglądały dzięki dodatkowej porcji tlenu.

 • Aby oczyścić z bakterii wodę do picia, dodaj 7 kropli trzydziestoprocentowej spożywczej WU na 1 1 wody lub Vi 1 takiej WU do 4000 1 wody. W wyniku działania WU wiele szkodliwych środków chemicznych obecnych w wodzie również ulega utlenieniu, a przez to zneutralizowaniu.

• Zwierzęta cierpiące na zapalenie stawów, robaczyce i zaburzenia związane z procesem starzenia zazwyczaj ożywiają się pod wpływem WU. Dodaj 2 krople spożywczej WU o stężeniu 35% do wody do picia dla zwierzęcia o wadze około 5 kg. Dla zwierząt o innej wadze na podstawie tej proporcji oblicz odpowiednią dawkę. Jeśli zależy nam na zapewnieniu naszym domowym zwierzętom długotrwałego zdrowia, to konieczne jest także podawanie im dobrej jakości pokarmu, który jest pozbawiony środków chemicznych.

---
Wolne rodniki: obrońcy i niszczyciele odporności

Aby zrozumieć fenomen odporności, trzeba rozważyć ważną kwestię, jaką są wolne rodniki. Wolne rodniki to cząsteczki wytwarzane przez komórki ciała, które zostały narażone na działanie substancji trujących, wirusów, bakterii lub grzybów. Cząsteczki te zawierają nadmiarowe atomy tlenu, które -dzięki ich uwolnieniu - poprzez proces utleniania niszczą niechcianych najeźdźców. Dwa powszechnie spotykane przykłady wolnych rodników to rodniki jodu oraz nadtlenek jodu. Na bazie takich utleniających substancji wytwarza się nadtlenek wodoru (woda utleniona), który szczególnie niszczy drożdże i grzyby. Ten aspekt wolnych rodników stanowi korzystną i istotną część naszej odporności.

Aby wytworzyć wolne rodniki, komórki potrzebują dodatkowego tlenu, a fakt ten wyjaśnia, dlaczego tak ważne jest wykonywanie ćwiczeń fizycznych, jak i spożywanie produktów, które maksymalnie zwiększają ilość tlenu w ciele. Jednak po wytworzeniu cząsteczek wolnych rodników na potrzeby swej własnej ochrony komórki ciała same stają się celem ich ataku, jakiemu muszą się aktywnie przeciwstawiać dzięki obronie przeciwutleniaczy, składających się ze związków zwanych niekiedy „zmia-taczami wolnych rodników". Gdy wolne rodniki atakują niezabezpieczone komórki, zakłócają działanie komórkowego DNA, które zarządza kluczowymi czynnościami komórki. Zniszczone w ten sposób komórki przestają przesyłać dalej obronną energię Qi, ulegają zastojowi, a wtedy o wiele łatwiej dochodzi w nich do nowotworowych zniekształceń i niekontrolowanego rozrostu. Uszkodzenie komórek przez wolne rodniki jest także powodem przyśpieszenia procesu starzenia, bezpośrednio powodującego powstanie zmarszczek i plam starczych oraz poważnie obciążającego układ odpornościowy. Można stąd wyciągnąć wniosek, że kluczem do wzmocnienia odporności jest zminimalizowanie potrzeby wytwarzania przez ciało wolnych rodników dzięki prowadzeniu odpowiedniego stylu życia, w którym zostałby zmniejszony wpływ stresu i zatruwających ciało substancji.

Do wytworzenia wolnych rodników dochodzi w odpowiedzi na działanie następujących podrażniających i trujących substancji: chemicznych zanieczyszczeń pochodzących z powietrza, wody i pożywienia; promieniowania z jakiegokolwiek źródła, łącznie z jonami dodatnimi, emitowanymi z komputerowych przyłączy multimediów i innego sprzętu elektronicznego; rakotwórczego składnika aldehydu octowego (acetaldehyd), zawartego w dymie papierosowym. Aldehyd octowy jest także wytwarzany w wątrobie po spożyciu alkoholu.

Wolne rodniki są wiązane i neutralizowane przez składniki o właściwościach przeciwutleniaczy, zawartych we wspomnianych zmiataczach wolnych rodników. Do takich składników zalicza się witaminę E, A*, C oraz niektóre witaminy z grupy B; spośród minerałów - selen i cynk, bioflawo-noidy, aminokwas cysteinę oraz rozmaite enzymy o właściwościach przeciwutleniających, a szczególnie dysmutazę nadtlenkową (SOD). Jeśli ograniczy się wpływ zatruwających substancji, które wywołują proces wytwarzania wolnych rodników, wtedy tego rodzaju przeciwutleniające składniki - dzięki stosowaniu zróżnicowanej diety zawierającej nieprzetworzone zboża i warzywa - są zazwyczaj dostarczane w wystarczającej ilości.

Naturalnie wysoki poziom składników odżywczych o cechach przeciwutleniaczy spotykany jest w zielonych pędach pszenicy i jęczmienia, w kiełkach oraz ciemnozielonych warzywach. Osoby regularnie narażone na wzmożony wpływ substancji toksycznych lub osoby z bardzo osłabioną odpornością mogą skorzystać także z przeciwutleniaczy w postaci suplementów, czyl i środków uzupełniających dietę.

Wolne rodniki wytwarzane są również na skutek procesów utleniania pożywienia, jakie zachodzą podczas przemiany materii, oraz w wyniku spożycia utlenionych, zjełczałych pokarmów. Głównym źródłem pochodzenia takich wolnych rodników są zjełczałe lub spalone tłuszcze i oleje, niemal zawsze obecne w potrawach smażonych. Wszelkie wielonienasycone oleje roślinne - chyba że są naprawdę tłoczone na zimno - podczas procesu ich uzyskiwania zostają podgrzane do wysokiej temperatury, a przez to stają się faktycznie magazynami wolnych rodników. Uwodornione oleje roślinne, włączając w to wszelkie masłopodobne smarowidła i margaryny, również zostają poddane działaniu gorąca. Ich struktura cząsteczkowa zostaje uszkodzona w jeszcze inny sposób, zatem takie produkty szczególnie obciążają układ odpornościowy.

Byłoby lepiej, gdyby osoby chorujące na raka lub zmagające się z innymi poważnymi stanami osłabienia odporności unikały spożywania wszelkiego rodzaju ekstrahowanych olejów i tłuszczów, a także pokarmów bogatych w olej, takich jak orzechy i nasiona - lub przynajmniej znacznie je ograniczyły. Wyjątkiem są tu pewne wzmacniające odporność oleje, jakie spotyka się w pokarmach bogatych w kwasy tłuszczowe omega 3 oraz GLA (kwas gamma-linolenowy); (szczegółowe przykłady tych olejów oraz więcej wiadomości o olejach w rozdziale Oleje i tłuszcze).

---
Aktywność a odporność

Obniżenie poziomu energii ochronnej może wynikać zarówno z przepracowania, jak i z braku wystarczającej ilości ćwiczeń fizycznych. Powszechnie wiadomo, że nadmierna praca fizyczna wyczerpuje ciało, a brak aktywności doprowadza do zaniku mięśni i niewydolności krążenia. Nadmierna praca umysłowa jest równie szkodliwa, jak nadmiar aktywności fizycznej, ponieważ zbyt wiele myśli - a szczególnie zmartwień - osłabia funkcje śledziony-trzustki i może przyczyniać się do osłabienia wchłaniania składników odżywczych. (Dalsze wyjaśnienia podano w rozdziale Element Ziemi).
---
* Współczesne badania wykazują, że beta-karoten (czyli prowitamina A) jest jednym z najlepszych zmiataczy wolnych rodników i inhibitorów wzrostu komórek nowotworowych. Omówienie innych właściwości oraz źródeł beta-karotenu -zob. rozdział Produkty z pokarmów zielonych.

---
Uwaga na pasożyty i trucizny

W skład sałatek często wchodzą surowe warzywa i owoce, które mogą zawierać pasożyty i inne niepożądane mikroorganizmy. Aby je usunąć, przez 15 minut mocz w łagodnym roztworze octu jabłkowego wszystkie liście, korzenie, owoce i inne produkty, które mają być spożywane na surowo. Użyj 1 łyżki stołowej octu na 4 1 wody do moczenia lub ćwierć filiżanki na pełen zlew wody.

Woda utleniona także usuwa pasożyty i skuteczniej niż ocet rozkłada trujące opryski, które znajdują się często w nieekologicznych pokarmach. Chociaż kąpiel w wodzie utlenionej jest droższa niż w wybielaczu (poniżej), to jednak stanowi idealne rozwiązanie ze względu na skuteczność i steryl-ność. Można użyć zwykłej wody utlenionej; w aptece można zamówić ją w większych pojemnikach (litrowych). Dodatkowe wskazówki - zob. s 113.

Innym sposobem usuwania oprysków i pasożytów jest kąpiel w wybielaczu Clorox, zgodnie z zaleceniem Amerykańskiego Departamentu Stanu dla rodzin wojskowych przybyłych zza oceanu. Podobnie jak woda utleniona, wybielacz zawiera dużo tlenu i zachowuje się jak silny utleniacz, który niszczy grzyby, wirusy, bakterie i pasożyty. Warzywa w nim moczone często mają świeższy smak i dłużej zachowują świeżość. Wskazówki: dodaj l/i łyżeczki wybielacza Clorox™ na każdy litr wody do namaczania. Namaczaj pokarmy przez 10 minut, następnie umieść w czystej wodzie do płukania na kolejnych 10 minut. Uwaga: używaj tylko wybielacza Clorox - inne wybielacze mogą wywołać niepożądane skutki.

* * *
Ze wszystkich warzyw, z których robi się sałatki, kapusta jest chyba jedynym, które nigdy nie zawiera pasożytów mogących zakazić człowieka. Kapusta jest właściwie jedynym pospolitym surowym warzywem sałatkowym, jakiego używa się w Indiach i innych częściach Azj i Południowo-Wschodniej. W większości rejonów świata rzadko spotyka się surowe sałatki. Jednak sałatki bardzo korzystnie wpływają na osoby nadmiarowe, krzepkie, które są przyzwyczajone do kalorycznej diety. Ponieważ większość ludzi jest zainfekowana pasożytami, ważne jest uwzględnienie w programie leczniczym działań powstrzymujących napływ nowych pasożytów ze wszystkich źródeł, łącznie z surowymi pokarmami. Kiedy dana osoba osiągnie wysoki poziom sił witalnych, pasożyty przestają się rozmnażać i zostają zniszczone przez skoncentrowane wydzieliny trawienne.

Informacja przekazana pocztą gmail.com